gözler ruhun penceresidir derler... gözlerin yorgun bakıyor, ruhun bu kadar mı yorgun???....

her ikisini doyasıya yaşamak varken her ikisinden de olmak...

aşksız, işsiz, hayatsız geçen bir ömür... ne kadar yazık... yanlış yerden başladık galiba... dışardan içeri girmeye çalıştık ama aslında içerden dışarı çıkmayı dilemliydik... soyutlamak bu kadar dünyevi hayattan ama cesaret edememek manevi tarafa ilerlemeye... tam arada öylece korku ve tereddütlerle ve tembellikle ateletle saplamak hayatı... yazık , günah... ama tek suçlusun sensin... O verdi herzaman istediğini... beddua ettin kendine buldun, güzel dua ettin onu da buldun... bulamadıkların aslında gerçekten yürekten istemeyi beceremediklerin... demek ki gerçekten istemedin... hep istedin ama GERÇEKTEN istemedin... hani yürekten taa derinden kararlılıkla istemedin... istemeyi beceremedin... hissedemedin... tam ortada kendini ne oraya ne de buraya taraf edemedin... her ikisini doyasıya yaşamak varken, her ikisinden ettin kendini...

mümkünse yorumlarını kendine sakla... zaten iklimi yeterince kasvetli olan birine tavsiye edilecek en son okunası öykü bu.... nefret ettim hem de çok... öyküden de onu tavsiye eden senden de....