yine dolunay ve ben yine ağladım ve sen yine yoktun... ben bir an özledim... ama yarına birşeyim kalmaz... bir sonraki dolunaya kadar...
offf offf... ağlamak ne büyük lutuf verilen... tutmasa da özlenen eski bir yarenin yerini... bir de yarasaydı basireti çözmeye??? yemezdik de yatardık yanında... olacak olacak adam olacak edecem adam beni... hani düşünce bir kalabalığın önünde yine de arkana bakmazsın umut ederek kimsenin düştüğünü görmediğini... öyle olmasını umut ettim bugünün... nedir güzelim seni bu hale getiren??? nedir basiretini bağlayan??? nasıl salak bir düşüncedir bu??? neden aptalca bağlarla bağlarsın elini kolunu??? hemen yeniden konumlandırmalısın kendini... yeniden programlamalı beynini... bu konuda yani... özellikle bu konuda... Allah'ım ne olur yardım et silip atmama aptalca korkularımı ve sağla doğru yargılar doğru tavırlar takınmamı... ne olur Allahım...
yine dolunay ve ben yine ağladım ve sen yine yoktun... ben bir an özledim... ama yarına birşeyim kalmaz... bir sonraki dolunaya kadar...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder