daha ne istiyorsunki benden desen anlarım ama yine de tek ümidim sensin...

derdin ne be tatlım ben seni hiç anlamadım ki... yürüdüğün yoldan zevk almayı bilemedin hep... hep sıkıntılar vardı... oysa varılacak durak değil yürüdüğün yoldu... biliyordun... bile bile becerememdin mutlu olmayı, yetinmeyi... farkına var ve kendine gel ne olur ya... Allah'ım ne olur yardım et... içimden çıkar beni... içinden çıkar... çek çıkar ne olur... bir tek Sen yapabilirsin...

nasıl bir salaklıktır bu... neden herkes kadar olamıyorsunki... nothing more... just like everybody else... neyi bekliyorsunki sessizlikte... sessiz kalıp usul usul beklemenin sebebi ne... var mı bir amacın.. yok... verilecek bir tepkin yok aslında... sebebi sessizliğin bu... bilemedin hiç... küçük çocukların bile duruşu vardı... durmayı da bildiler hep ayaklarının üzerinde dik dik... diremeyi bildiler ayak... ve sen onları bile dehşete kapılarak izledin onları... baktığın her yerde gördüğün onlardı... korkuların... bütün istediğim sahip çıkmaktı... sahip olmak da değil... herkes kadar şu hayata hayallere ideallere azme cesarete herkes kadar sahip olmak ve sahip çıkmak...

ne olur Allahım ya... Paris'e gitmek değil huşu içinde huzur içinde yaşamak işi de aşkı da hayatı da... durmayı bilmek, konuşmayı da yürümeyi de çekip gitmeyi de... kızmayı belki küsmeyi de ya da barışıp affetmeyi...

senin gibi kokusu sinmiş korkunun hayatıma ruhuma... sindirmiş... Allahımmmmmmmm ne olur yaaaa..... takatim yok.... çekip gitmeye de kırıp dökmeye de... lütfen Allah'ım... daha ne istiyorsun ki benden desen anlarım haklısın ama içimden çek çıkar beni... içinden çıkar beni kuytularından korkunun....