Had'sizlikti Anlayışım Tam Ol'madan Konuşmaya başlamaya...

Had'sizlikti Anlayışım Tam Ol'madan Konuşmaya başlamaya... O yüzden konuşmaya da başlayamadan hiç... neredeyse sonundayız yolun... neredeyse  bitiriyoruz ömrü...

Üstad'ları bile "Yadırga"dım beğenmedim (!) Haddimi Aşarak... Onlar Üstad'tı ve Asla Yanlış (!) yapamazdı...  Ama INAT'la karşıma çıkan bütün ÜSTAD'lar gözüme baka baka Yanlış (!) yaptılar.... ahahaha... naifliği bu Ben'im... gülümsetiyor tam şu anda yüzümü naifliğimin farkındalığı.. ayy ayy ayyyşşş....

Aslında kendi Korkularımmış Üstad aynasında gördüklerim... Mükemmeliyetçi Ego'mun arkasına sakladığım Yetersizliğimmiş Had'sizliğim... ve hatta ne olduğundan hala tam emin olamadığım o başka korku o başka duygu... Kendimi yansıtmışım... 

Oysaki... Kim Anlatıyor, Kim Yazıyor, Kim Yaratıma, Kim Ol'uşturuyor... bunlara aracı oluyor... 

BEN tabi ki... 

Ki Ben Var mı ki???? 

BEN'i kaldırdığına ortaya çıkanda bak bakalım var mı duygusu mükemmeliyetçiliğin var mı duygusu yetersizliğin var mı korkusu yargılanmanın, yadırganmanın... 

BEN'in olmadığı yerde yer olur mu Korkuya.... Olmaz.... 
BEN'in Olmadığı yerde yer olur mu Koşulsuz Sevgiden ve Sonsuz Şefkatten başka Duyguya... Olmaz...